بررسی یشت‌های بهاری
کتاب مقدس زرتشتیان «اوستا» نام دارد. این کتاب که طی سال‌ها رویدادهای بسیاری را از سر گذراند، سرانجام در دوره ساسانی به خطی به نام «دین‌دبیره» به رشته تحریر درآمد، اما رویدادهای تاریخی و سیر حوادث سبب شد تا بخش‌هایی از آن دچار تغییر شود. بنا به روایتِ اوستا و سایر کتاب‌های پهلوی، همه مطالب این کتاب را اورمزد به زرتشت الهام کرده است. اگرچه در مورد زمان ظهور زرتشت و بخش‌های کهن اوستا هنوز قطعیتی وجود ندارد، با این حال گفته می‌شود که زرتشت در ۱۰۰۰ پیش از میلاد می‌زیسته است؛ این زمان مصادف است با سلسله اساطیری «کیانیان» که بر ایرانویج فرمانروایی می‌کردند. گفته می‌شود که زرتشت در زمان آخرین پادشاه کیانی، گشتاسب ظهور کرد و به ترویج دین خود پرداخت.
اوستا و ساختار آن
بخش‌های مختلف اوستا به لحاظ دستوری دارای تفاوت‌های زبانی با یکدیگر هستند. بنا به گفته احمد تفضلی، این اختلاف را می‌توان به دو عامل نسبت داد؛ نخست اینکه قدمت بعضی از متون اوستا بیش از متون دیگر است و دوم اینکه این اختلاف می‌تواند مربوط به نوعی تفاوت لهجه میان این دو دسته متون باشد. همچنین گفته می‌شود اوستایی که اکنون در دست است، تنها یک چهارم کتابی است که در دوره ساسانیان به رشته تحریر درآمد. اوستای موجود شامل متونی است که بیشتر در مراسم‌های دینی از آن استفاده می‌شود و شش بخش را در بر می‌گیرد: گاهان، یسنه (یسن)، ویسپرد، وندیداد، یشت‌ها و خرده اوستا. تقسیم‌بندی دیگر بر اساس ویژگی‌ها و قدمت زبانی متون و مشتمل بر متون گاهانی و متون اوستایی متاخر است….
برای خواندن ادامه این مطلب به شماره چهار مجله فارسی گیلگمش مراجعه کنید.
