«می‌خورم، پس هستم»؛ قسمت دوم
گفتار مجازی «می‌خورم، پس هستم» در شامگاه ۳۱ فروردین با استقبال مخاطبین در شبکه اینستاگرام ادامه پیدا کرد.
آرش نورآقائی در بخش آغازین از خوراک به مثابه دارو سخن گفت.
او اثر خوراک را بر سلامت جسمی و جنسی در گذر تاریخ یادآور شد و بر اسطوره‌هابی در این خصوص در بین‌النهرین، ایران باستان، مصر، رم و یونان اشاره کرد و ارتباط خوراک را با اعتقادات کهن از یک سو و علم نوین بیوشیمی از سوی دیگر مورد توجه قرار داد.
نورآقائی در این گفتار از آیین قربانی کردن و خوراک‌های آیینی شفا نظیر آش ابودردا و آجیل مشکل‌گشا به عنوان پیش‌زمینه‌ای برای با هم خوردن و عامل حفظ سنت‌ها یاد کرد.
تناسب خوراک و جنسیت موضوع بعدی این گفتار بود. تمایز خوراک برای تقویت مردانگی یا زنانگی و اثر خوراک بر تناسب اندام به ویژه بانوان از نظر جامعه‌شناسی مورد توجه قرار گرفت.
اثر خوراک بر آزادی و دموکراسی از دید آرش نورآقائی حائز اهمیت برشمرده شد. او در این بخش به تنوع مراکز پذیرایی و رستوران‌ها به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه شهری اشاره کرد.
مهمان‌نوازی عنوان دیگری بود که در ادامه در ارتباط با خوراک، واکاوی شد.
به تعبیر نورآقائی، نان و نمک موجب تقویت مهرپروری‌است. او به غارت انبارهای آذوقه در جنگ‌های باستان اشاره کرد.
توتم و تابو هم مباحث دیگری بودند که در جوامع و مذاهب متفاوت حول خوراک مطرح شدند.
شراب، گوشت چارپایان تک‌سم، گوشت گاو و …از جمله نمونه‌های برشمرده در این بخش بودند.
او در ادامه این مبحث به اثر روانی چِندِش در مورد برخی خوراکی‌ها توجه داد.
نقش خوراک و اهمیت تأمین موارد غذایی نیروی کار برای تولید انرژی در سطح دنیا از دیگر عناوین مورد بحث بود. نورآقائی از عاقبت‌اندیشی دانشمندان برای نگه‌داشت ژنتیکی انواع غله در عصر حاضر، دلیل افرایش کاشت سیب زمینی و اثر آن بر افزایش جمعیت، واردات شکر در بریتانیا در دوران انقلاب صنعتی و ضرورت دستیابی به روش کنسرو کردن مواد غذائی در فرانسه گفت.
آرش نورآقائی هم‌چنین ضمن تشریح نابسامانی در نرخ افزایش جمعیت بشر در قرن بیستم، از اهمیت ابداع شیوه‌ای برای غنی‌سازی خاک زراعی نام برد و تولید آمونیاک توسط هابر، برای تأمین ازت موردنظر و کود شیمیایی توسط بورلاگ را دو دستاورد مهم معرفی کرد.
او در این بخش فرضیه‌ای از جانب خویش در خصوص روش طبیعی و کهن تأمین ازت مطرح کرد. به زعم او کشت حبوبات، فدیه‌ای از سوی انسان برای تقویت باروری زمین به شمار رفته است.
او با توجه به زمان اهلی‌شدن حبوبات( حدود ۸۰۰۰ سال پیش) و ازدیاد جمعیت بشر، این احتمال را دور از ذهن ندانسته و حتی سبز کردن سبزه نوروزی را در قالب تفکری آیینی برای برکت زمین در سال نو معرفی کرد.
مزایا و معایب سبکهای گوشت‌خواری و گیاه‌خواری از دیگر موضوعاتی بودند که در این گفتار مورد توجه قرار گرفتند.
هزینه تأمین یک وعده خوراک در کشورهای توسعه‌یافته، ناپایدار بودن صنعت کشاورزی در مقابل اقتصادی بودن آن و اشاره مزه در ادبیات ایران عناوین پایان‌بخش این گفتمان بودند.
نورآقائی در خاتمه، این گفتار را هدیه‌ای به مثابه خوراکِ گذر از فروردین به اردیبهشت، بهار ادبیات ایران به مخاطبین تقدیم کرد.
