هیچگاه سطحی‌نگر نبودم
شش‌ماه است که دکتر زهرا احمدی‌پور دیگر سمت معاونت ریاست جمهوری و ریاست سازمان میراث‌فرهنگی صنایع دستی گردشگری کشور را ندارد. او با اینکه دیگر در ارگ آزادی رفت‌وآمدی ندارد اما از حوزه میراث‌فرهنگی صنایع دستی گردشگری غافل نشده و به رصد اخبار این حوزه می‌پردازد.
دکتر زهرا احمدی‌پور پس از شش‌ماه از رفتنش در نخستین مصاحبه خود با مجتبی گهستونی خبرنگار گیلگمش و از روزنامه‌نگاران حوزه میراث فرهنگی و گردشگری به پرسش‌های مطرح شده او پاسخ داد و گفت: در این مدت برخی پیام دادند که ضرورتی ندارد درباره میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی بنویسی اما من یک ایرانی هستم و دغدغه توسعه پایدار ایران را دارم. مگر می‌شود دغدغه حفاظت از میراث فرهنگی را نداشته باشم، مگر می‌شود به ظرفیت‌های این کشور برای توسعه گردشگری بی‌اهمیت باشم. مگر می‌شود به نقش بی‌بدیل صنایع دستی برای حفظ فرهنگ و هنر ایران و توسعه اقتصاد غیر نفتی بی‌تفاوت باشم؟
معاونت سابق ریاست جمهوری و ریاست سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی گردشگری افزود: من دانشجویانی دارم که رساله هایی می‌نویسند که بی ارتباط با حوزههای میراث فرهنگی و گردشگری نیستند. مجموع این موضوعات باعث می‌شود که افرادی مثل من پیوسته شرایط فعلی را همچنان رصد کنیم. من چه در سازمان میراث فرهنگی باشم چه در دانشگاه وظیفه خودم می‌دانم که از فرصت‌های بی‌شمار موجود برای ارتقا سطح کیفی و شاخص‌ها در کشورم ایران استفاده کنم.
احمدی‌پور بیان کرد: من معتقدم تک‌تک شهروندان باید نسبت به موضوعات مختلف حساسیت داشته باشند و موارد گوناگون را رصد کنند و ناظر بر اعمال و گفتار مسئولان باشند. در هنگامه‌ای که رئیس سازمان بودم با اینکه ایران و ملت‌مان را می‌شناختنم و علت وجودی ایران را در ادوار مختلف مطالعه کرده بودم. اما همواره تلاش داشتم نسبت به هر موضوعی اطلاعات خودم را افزایش بدهم. برای من که موضوع امایش سرزمین ایران و عدالت فضایی دغدغه است
نمی‌توانستم سطحی‌نگر باشم، که اگر اینگونه بود، هیچگاه به دنبال اصلاح آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌ها نمی‌رفتم و وقت زیادی برای تحول بخشیدن در این حوزه‌ها نمی‌گذاشتم. تدوین پیش‌نویس آیین‌نامه برای قوانینی که یک دهه از تصویب آن می‌گذشت، ورود برای انجام کار زیربنایی بود. بارها و بارها تاکید کردم که کلیه طرح‌های میراثی باید پیوست گردشگری داشته باشند تا بتوان با گردشگری هدفمند مواجه یاشیم. هر چند مقاومت‌هایی وجود داشت.
معاون سابق ریاست جمهوری یادآور شد: من هیچگاه نگاهم سطحی نبود وگرنه برای اینکه از حق میراث فرهنگی صنایع دستی گردشگری دفاع نکنم سراغ برنامه ششم توسعه نمی‌رفتم. نظام جامع پیش‌بینی نمی‌کردم و برش زمانی و مکانی برای اجرا و نظارت بر آن تهیه نمی‌کردم. در نتیجه این پیگیری موفق شدیم بندهایی به برنامه ششم توسعه اضافه کنیم. در این فرآیند به دنبال واگذاری تصدی‌ها به بخش خصوصی و قرار دادن سازمان در جایگاه سیاستگذاری بودیم. من دلم نمی‌خواست فردی باشم که در سال آخر برنامه ششم توسعه یک‌دفعه به تکاپو بیفتم و گزارش جمع کنم.
احمدی‌پور اضافه کرد: تلاش کردم نقدپدیر باشم. از گفت‌وگو با افراد صاحب نظر خودداری نمی‌کردم.
وی در پایان تاکید کرد: من نگاهم به سه وطیفه اصلی میراث فرهنگی صنایع دستی گردشگری متوازن بود. اگر فردی انتظار داشت که من یک حوزه را برجسته و دیگر حوزههای سازمانی را با اولویت‌های بعدی پیگیری کنم به هیچ وجه اعتقاد نداشته و ندارم. چون هر سه حوزه میراث فرهنگی صنایع دستی گردشگری قابلیت دارند که کشور را به سمت توسعه متوازن هدایت کنند.
