نشست دوازدهم از کورهراه تا شاهراه؛ قالی، هنر ماندگار
با برگزاری نشست دوازدهم، فصل اول از سری نشستهای از کورهراه تا شاهراه را پشت سر گذاشتیم. در این نشست و همراه با جناب میثم امامی، قالی-این هنر ماندگار- موردتوجه قرار گرفت.
نظر به گستردهبودن ابعاد شناخت هنر قالیبافی، بخش اول این گفتمان به ارائه تاریخ این هنر در ایرانزمین و بررسی سیر تحول زیرانداز در کشور به لحاظ نوع بافت و نقوش پرداخته شد؛ زیراندازها از دوره پیش از تاریخ در محدوده کرمانشاه (گودین تپه) تا دامغان (تپه حصار) و کاشان (تپه سیلک) و پس از آن در سیستان (شهرسوخته) مورد توجه قرارگرفت؛ این روند تا دورههای ایلخانی، تیموری ادامه یافت و تأثیرات دوران صفوی، قاجار و پهلوی هر یک به نوع خود به لحاظ طرح، جنس و تجارت واکاوی شد.
در این بخش همچنین از فرشهای پازیریک و ارتباط نقوش آن با برخی نقوش تختجمشید، ویژگیهای فرش بهارستان سخن گفته شد؛ چندین کتاب برای شناخت فرش ایران معرفی و به چند سفرنامه مفید در این خصوص اشاره شد.
در ادامه مواد، ابزار و دستگاههای قالیبافی نظیر نخ، کرک، خرسک، قیچی، تیغ، دارهای عمودی و افقی، چلهکشی، چلهدوانی، تار و پود معرفی شدند.
بخش دوم این نشست با تشریح روشهای بافت و معرفی گرهها و سبکهای اصفهان و تبریز، انواع رنگ و مفاهیم رنگ و منابع طبیعی آنها ادامه یافت.
معرفی انواع اصلی نقوش قالی در چهارگروه اسلیمی، ختایی، شاهعباسی و بتهجقه و طرحشناسی و شناخت عناصری نظیر لچک، ترنج، حاشیه، شیرازه و … پایانبخش این گفتمان بود.
میثم امامی بیتی از جناب حافظ را به عنوان حسن ختام سخنان خویش خواند:
شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم